Wiolonczela taka miła, choć poważna – to temat kolejnego spotkania uczniów klas 0 – III z muzykami Filharmonii Śląskiej.
Wiolonczela należy do grupy instrumentów strunowych, smyczkowych i drewnianych. Jej nazwa wywodzi się od włoskiego violoncello. Za przodka uważa się piętnastowieczną violę da gamba, czyli wiolę między kolanami. Z dolnej części instrumentu wystaje krótka nóżka, służąca do oparcia instrumentu, który podczas gry ustawia się na podłodze w położeniu pochyłym. Smyczek wiolonczeli jest nieco krótszy, ale mocniejszy niż skrzypcowy. Barwa dźwięku wiolonczeli jest soczysta, bardzo śpiewna. Bogactwem brzmienia wiolonczela nie ustępuje skrzypcom. Obecnie wiolonczela wchodzi w skład orkiestr smyczkowych i symfonicznych, zespołów kameralnych, ale także jest cenionym instrumentem solowym. W Polsce już w XVI w. Wiolonczela była w powszechnym użyciu. W ludowej praktyce muzycznej nosi ona nazwę basów.
14
listopad